MUZIKALNO IZVOĐENJE UZ DIJALOG OCA I SINA

U srijedu, 17. jula na kotorskoj Ljetnjoj pozornici nastupila je crnogorska mlada gitaristkinja Nađa Janković, koja je s Festivalskim orkestrom KotorArta izvela djela Vivaldija, Karulija i Dijensa. U drugom dijelu muzičkog događaja nastupio je saksofonista i muzički producent Safir Adižes, predstavljajući svoju kompoziciju Divlji vepar.

Nađa Janković, učenica gitare u Srednjoj muzičkoj školi Vida Matjan u Kotoru, u klasi prof. Srđana Bulatovića, već je imala priliku da se uspješno predstavi publici Don Brankovih dana muzike prethodnih godina. Stečeno znanje u muzičkoj školi, kao i od profesora Štefana Šmita iz Fridberga, s kojim sarađuje od 2017. godine, pretočila je u interpretacije baroknog Koncerta za dvije violine, lautu (gitaru) i kontinuo u D-duru Antonija Vivaldija, ranoromantičarskog Koncerta za gitaru i gudače u A-duru Fernanda Karulija i savremenog djela Tango u skaju Rolanda Dijensa. U takvom slijedu kompozicija, Nađa je iskoristila priliku da istakne stilske razlike među djelima i pokaže razmijevanje bazičnih estetičkih sudova u muzici, neophodno svakom koncertnom umjetniku. Balansom na nivou dinamike i relacije solo-tutti, u orkestracijski prozirnoj fakturi Vivaldijevog Koncerta, uspješno je rukovodio dirigent Jacek Rogala. Uprkos svim zvučnim „dodacima“ kojima može da bude izložen nastup na otvorenom, i one najprozirnije teksture muzičkog teksta ostavile su utisak muzikalnog izvođenja, posebno „dijalog“ između solo gitare i kontinua violončela (Timea Kalmar).

Svestrani umjetnik – saksofonista, pijanista, pjevač, muzički producent i kantautor, Safir Adižes, objavio je debitantski album Divlji vepar (Wild Boar) 2019. godine, i upravo muziku s tog albuma predstavio je publici Don Brankovih dana muzike. Riječ je elektroakustičnom multimedijalnom djelu, ukorijenjenom u široko shvaćenim postmodernističkim konceptima. Nadilazeći okvire umjetničke muzike, dakle i same umjetnosti, on traga za trivijalnim, kako kroz folklornu praksu koristeći citat makedonske folklorne pjesme, tako i kroz džez simulirajući njegove zakonitosti na nivou melodije, harmonije i ritma. Takođe, poseže i za emitovanjem zvukova iz prirode, čime djelo postaje konkretna muzika, a glas koristi solistički – svoj, naturalizovan, i horski. Sve ove postupke koristi kao potrebu za prikazom ličnog identiteta. U tom smislu, narativ prati Safirov put od rođenja do sadašnjosti, a potkrepljen je faktografskim sadržajem videa, čiji je sastavni dio i autorov otac. On je bio prisutan i na seni, kao narator i harmonikaš. Isak Adižes, inače jedan od vodećih svjetskih stručnjaka u oblasti menadžmenta, čitao je tekst u kojem izražava ličnu poruku svom sinu. Koliko takvi emotivno povišeni izrazi ljubavi oca prema sinu, puni podrške, razumijevanja i savjeta za budućnost mogu da prevaziđu autobiografsku vrijednost djela i postanu šira metafora, pitanje je koje treba posmatrati u okvirima određenog društva. Jer, za čvrsta patrijarhalna društva i muški diskurs ovakav odnos ostaje atipičan.

U kontekstu njegovog naziva – Iskre mladosti, muzički događaj bio je mjesto susreta izvođačkih i stvaralačkih potencijala mladih umjetnika, Festivalski orkestar KotorArta pokazao se kao izvođački kapital u koji je Festival iz godine u godinu opravdano ulagao, pružajuči priliku mladim muzičarima iz Crne Gore i regiona da uče od istaknutih dirigenata kroz izvođenje krucijalnih djela i djela savremenih autora. 

Boris Marković